از نظر من،
دنیا بدون نوشته های نادر ابراهیمی و شعرهای سیمین بانو و کوتاه نوشت های حسین پناهی ،
بدون موسیقی های غزل وار علیرضا آذر،
بدون فیلمهای اصغر فرهادی تو ویترین اسکار،
بدون استیون اسپیلبرگ، بدون تام کروزو برد پیت و ناتالی پورتمن ،
بدون فیلم چهار قاره ای بابل،
بدون صدای گرم ادل و فابیان لارا ،
بدون آهنگ رولینگ این ز دیپ ادل،
بدون هیجان کلیپ های ریحانا ، و دخترونه های سلنا گومز و حس نوستالژیک سلن دیون،
بدون دنبال کردن تکنولوژی های برند اپل،
بدون خش تو صدای محسن خان چاووشی،
بدون سفر به شمال کشورم ایران،
بدون اتاقم ،
بدون باغچه های کوچولو موچولو ،
بدون دوستم دکتر پری، بدون دستای گرم بابام، بدون دعای تو چشمای مامانم،بدون دعواهای منو داداش هفت سال کوچیکتر از خودم،
بدون فوتبال دیدنای پسرونم، بدون کریس رونالدو و رئال مادرید و پرسپولیس؛
بدون کتابام، بدون ام پی فورم، بدون دست نوشته هام ،
بدون لبخندای قشنگ دکتر مهدی(مشاورم)،
بدون سایت سیدحسینی و مشاور دات کو،
بدون زبان انگلیسی و کتاب لانگمن تافل ،
بدون برج ایفل ،
بدون عطر گلادیاتور،
بدون برایان تریسی،
بدون پاییز و آذر و تولدم،
بدون دوره ی انترن پزشکی،
بدون تاریخ هخامنشی و کوروش کبیر ،
بدون هوای دو نفره با پری زیر بارون تو کوچه پس کوچه های شهر،
بدون چای داغ مادربزرگم،
بدون هدفون ،
بدون دوچرخه سواری با سرعت زیاد،
بدون نی خوش نویسی،
بدون پیانو ،
بدون پیاده روی،
بدون آرامش،
بدون خواب،
بدون عینک مطالعه ،
بدون صدای اذان،
بدون بوی خاک وقتی بارون نم نم میباره،
بدون صدای دریا،
بدون ...
هیچه ...هیچ...
دنیایی که من واسه خودم ساختم انقد قشنگه که تو چند خط جا نمیشه
.
.
.
دنیای شما بدون چی هیچه؟